Testo La Ziatta (La Tieta):

A la desterà al veint

con un colp al persian

l’è acsè lèrgh al sòo let

e i linzòo fradd e grand

tòt dò i oc’ mez e srèe

zercherà n’ètra man

sèinza catèr nisun

come aièr, come edman

Al so stèr da per lèe

l’è un sò amigh da tant’an

ch’a l’ ch’gnass tòtt i sòo quèl

fin al pighi dla man;

la scultarà al gnulèr

d’un gat vec’ e castrèe

ch’a gh’ dòrm inzèmma a i znoc

d’invèren tòtt al dè.

Un breviari apugièe

in vatta a la tulatta

e un gaz d’acqua trincèe

quand a s’lèva la ziatta

 

Un spec’ vec’ e incrinèe

a gh’arcurdarà pian

come al tiemp l’è pasèe

come in vulèe via i an,

e gl’insaggni dl’etèe

per al stridi i s’ sèn pèrs,

quanti rughi ch’a gh’è

e i oc’ come i èn divèrs.

L’a gh’ butarà un suris

la purtinèra ed ca’

per l’urgói cg’ a gh’la lèe

perché a gh’ fa bèin i fat;

tòtt i dè fèr l’istass

ciapèr al filibùs

per badèr ai tragatt

d’un avuchèe nèe stóff,

cun al quèl an andrèe

l’aviva fat la “stratta”

ma tant tèimp l’è pasèe

ch’a n s’arcorda la ziatta.

 

Lèe ch’l’ha sèimpr in piò un piat

quand ariva Nadèl,

lèe ch’la ‘n vòl mai nisun

se un dè, a chès, l’a s’ sèint mèl,

lèe ch’l’a ‘n gh’ha gnanca un fióo

sol quall ed sóo fradel,

lèe ch’l dis: “L’a ‘n va mel!”

Ch’l’a dis: “A fagh tant bè!”

E la dmanga del Pèlmi

la cumprarà a sòo anvod

un bel ram longh d’uliv

e un pèr ed calzatt nóv

e po’ in cesa tótt dóo

i faran come al pret

e i pregherai Gesó

ch’a l’va a Gerusalem;

po’ a gh’ darà soquant franch

de mattr’ind ‘na casatta

perché a s’ dèv risparmièr

com la fa lèe, ziatta.

 

E un dè a s’gh’ha da murir

com’ piò o meno i fan tótt,

cun ‘na frèva da gnint

l’andrà in cal póst tant brótt;

l’avrà bele paghe

un prèt ch’a s’sèint a póst,

la casa, al funerèl

e la Massa di mort,

E i fior ch’i andrai andrèe

al sóo trèst suplimèint

i èn cal cosi che pass

a l’ se scorda la zèint;

a gh’ resterà po’ i fior

e i drap negher e zal

e dedrèe un vec’ amigh

scuvèrt un mumèint fa

e un santèin a l’ dirà

ch’l’è morta n’ètra sciatta;

ch’l’arpóunsa in pès, amen,

e scurdaramm la ziatta